Satürn’ün yüzeyinde olsak halkalarını nasıl görürdük?

Satürn bir gaz devi olduğundan gezegene inebilecek bir uzay aracı göndermek mümkün olmuyor. Ancak yörüngesinde dolanarak ölçüm yapabilen araçlar var. Hatta bunların bazıları halkalarını aşarak gezegene yaklaşmayı da başardılar. Örneğin NASA’nın Pioneer 11 uzay aracı, Satürn yüzeyiyle arasında 21 bin kilometre kalacak kadar yaklaşabilmişti. Halkaları geride bırakarak gezegene doğru yol alan bu araç, Dünya’dan gördüğümüz görüntünün farklı bir versiyonunu yakaladı: Halkalar, dışarıdan bakınca gördüğümüzden çok daha karanlık, aralarındaki boşluklar ise ışıl ışıldı. Bunun nedeni, güneş ışınlarının bu boşluklardan geçerek gezegene ulaşıyor olması.

Günümüzde Satürn yakınlarında olan Cassini uzay aracı, halkaların 7 farklı gruba ayrıldığını gösterdi. Toplam sayıları ise hala bilinmiyor. Cassini’den gelen veriler neticesinde, halkaların bazılarının kendi atmosferleri olduğunu da öğrendik. Tüm bu verilere, sürekli devinim halinde olmalarını ve Satürn’ün de kendi içinde değişken bir yapıya sahip oluşunu ekleyince, gezegen yüzeyinden nasıl göründükleri konusunun gizemini koruduğunu görüyoruz. Sonuçta yüzeyde durduğunuz yere göre ışık ve karanlık değişim gösterecektir. Yani gezegenin çeşitli bölgelerinde birbirinden oldukça farklı görüntüler yakalanabilir.