Neden Dünya Tek Bir Uyduya Sahipken Bazı Gezegenlerin Onlarca Uydusu Var?

Güneş Sisteminde gezegenlerin etrafında hareket eden toplam 146 doğal uydu olduğu biliniyor.

Bu uydular çoğunlukla katı gökcisimleri ve aralarından sadece birkaçının atmosferi var.

Güneş Sistemindeki her gezegenin sahip olduğu uydu sayısı ise birbirinden hayli farklı.

Güneşe yakın gezegenlerden Merkür’ün ve Venüs’ün uydusu yok. Dünya’nın bir, Mars’ın ise iki küçük uydusu var.

Ancak Güneş’e uzak gezegenlerden Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün çok sayıda uyduya sahip.

Gaz devleri olarak bilinen Jüpiter ve Satürn ile buz devleri olarak bilinen Uranüs ve Neptün büyük kütleli gezegenler. Jüpiter’in bilinen 50 uydusunun yanı sıra resmi olarak onaylanması beklenen 17 uydusu daha var. Satürn 53 (9 uydu resmi olarak onaylanmayı bekliyor), Uranüs 27, Neptün ise 13 uyduya sahip.

Güneş Sistemi’nin erken dönemlerinde oluşan bu dev gezegenlerin kütleçekim kuvvetlerinin büyük olması nedeniyle çevrelerindeki daha küçük gökcisimlerini yakalayarak yörüngelerinde tutabildiği düşünülüyor.

Ay’ın ise yaklaşık 4,5 milyar yıl önce Mars büyüklüğünde bir gökcisminin Dünya’ya çarpması sonucu açığa çıkan kaya ve toz parçalarının birleşmesi sonucu oluştuğu düşünülüyor.

Mars’ın uyduları Phobos ve Deimos Güneş Sistemi’ndeki en küçük uydulardan. Bilim insanları Phobos ve Deimos uydularının Ay’dan farklı bir mekanizma ile oluştuğunu düşünüyor. Bu uyduların gökcisimlerinin çarpışması sonucu açığa çıkan büyük parçalar olduğu ve Mars’ın kütleçekim kuvvetinin etkisi ile Mars’ın yörüngesinde hareket etmeye başladıkları düşünülüyor.

Her iki gökcisminin de yörüngeleri Mars’ın yüzeyine çok yakın.